4 dagen weg met 21 mensen die ik niet of nauwelijks kende. Egbert, Pino, Maries, Mike, Claudia, Nico, Patrick, Rob, Chi-Yan, Frea, Jeroen, Ria, Lisette, Marieke, Remco, Marco, Theresa, Kim, Angelique, Claire en Sven. Onder de vlag van PostNL Pakketten Benelux Team 206 gingen we vrijdag ochtend met 2 bussen personen en 2 bussen zooi op pad richting Parijs.
Rond 18:00 arriveren we op plaats van bestemming op een soort van landhuis op zo’n 50km verwijderd van Parijs. Een sfeervol karakterestiek huisje met een keuze uit vershillende kamers. na wat hollen en vechten om een plekje was iedereen uiteindelijk blij met zijn of haar plekje. Ik had een 4 persoons studio, all by myself
Na een heerlijke maaltijd van 5 gangen ging ik toch wel slapen. Deze nacht zou waarschijnlijk de voorlopige laatste goede nacht zijn. Die nacht heb ik best goed geslapen. Kort maar goed. Ik werd gewekt door de vroege vogels die aardig hun best deden om zicht te laten horen. Na de douche ontbijt en speech van Rob gingen we op pad.
Wat een happening daar op het terrein. Alle Roparun teams zo blij elkaar. Na de pastaparty gingen we eindelijk van start. Emoties overvielen me zo vlak voor de start. Ik vond het allemaal zo eng en spannend, maar ook gaaf en vol adrenaline. Dat ik dit mag mee maken.
Ons team mag om 12:06 starten. Chi-Yan mag de spits afbijten. Nico, Marieke, Remco en ik gingen er op de fiets achteraan. We begonnen door de ghetto van Parijs leek het wel en het was erg druk. We moesten ook telkens wachten voor het stoplicht als deze op rood stond. Het eerste parcours was 17 km.
Een run bike run, dat houdt in; 1 loper en 3 fietsers die per kilometer wisselden met de loper. Ook fietste Nico onze vaste fietser mee die ons via navigatie vertelde waar we heen moesten. Het was zoals ik zei erg druk op het parcours. Er waren naast de teams ook ontzettend veel verkeer op de route. Vooral vlak voor de stoplichten was het erg druk en snel anticiperen, met name voor de fietsers was het opletten. De eerste 17km deden we als team zo’n 1,5 over. Het eerste stuk was ondanks de drukte, fysiek een eitje. Persoonlijk heb ik 4.06km gelopen met een gemiddelde snelheid van 5:39. Aan het eind van etappe 1 stond team 2 ons met open armen op te wachten. Ik vond de eerste etappe prima te doen, beetje aftasten en vooral het fietsen vond ik spannend tussen het drukke verkeer. Na de teamwissel rijden we met het busje wat gereden werd door Pino vergezeld door teamcoach Kim, masseur Marco en 2e fietser Rob. Het duurt ongeveer een uur om te rijden naar het volgende punt waar team 2 aankomt.
Daar is een kamp opgebouwd door Egbert en daar staat soep met brood klaar gemaakt door Angelique. Egbert heeft veldbedjes klaargezet. Na het eten hebben we een momentje voor ons zelf. Ik ga lekker op een veldbedje liggen met een koptelefoon op met muziek. Lekker even een moment voor mezelf. Als team 2 nog 40 minuten van ons verwijderd is wordt er met onze TC Kim gebeld dat ze er aan komen. Ik besluit een 3 kwart broek aan te doen onder mijn korte broek. We hebben een stukje run bike run en we beginnen rond 18:00. We gaan een stukje door het bos het het begint te miezeren. Dat maakt het run bike run niet lekker op. Maar het is gelukkig niet koud. Na het stukje door de bossen wordt het busje ingezet. 1 loper op het parcours die een km loopt terwijl de andere 3 lopers in het busje zitten. Fietser Rob gaat achter de loper fietsen om de snelheid en de loper in de gaten te houden. Na iedere km moet het busje een geschikte plek zoeken om van loper te wisselen. Ik begin het een leuk spelletje te vinden. 5 tot 6 minuten rennen en daarna het busje in en dan 15 tot 20 min wachten tot je weer aan de beurt bent.
Ik moet wel wennen aan de aan de afstand. Je mag een km knallen, maar na een km kom ik er vaak pas in. Ik merk dat als ik er af en toe wat stukjes in heb van meer dan een km of soms zelfs 2km, mijn hartslag voel ik dan na 1km dalen en dan kom ik er lekker in. De hersteltijd is wel lekker want tegen de tijd dat je weer aan de beurt bent ben je wel weer hersteld om te kunnen knallen. In Etappe 2 heb ik 9,6km gelopen in een gemiddelde snelheid van 5:24
Rond 21:00 wisselen we met team 2. Dan snel het busje in om een uur later aan te komen op hun eindpunt en ons volgende startpunt. We hebben niet veel tijd en we hebben de graveyardshift. We krijgen heerlijke pannekoeken van Angelique en na het eten moeten we snel naar onze veldbedjes. Ik had een kruik mee en die was wel heel fijn. Ik had het superkoud. Het duurde even voordat ik in slaap viel maar uiteindelijk heb ik wel even geknipperd.Om iets na middernacht kregen we het telefoontje dat ze eraan kwamen. Ik merk dat ik toch even heb geslapen want ik voel me aardig fris en fruitig. Tussen 20:00 en 8:00 moet je hesjes dragen met lampjes, die dingen zijn lomp en lopen niet fijn. Rond 1:00 mogen we beginnen. De weg is donker en zwaar lopen omdat je bijna geen hand voor ogen ziet. Ook lopen we eens fout of zijn we het busje kwijt. Maar verder gaat het aardig goed. Het is zwaar maar zeker te doen. De omstandigheden zijn ook wel weer spannend. Een spannend avontuur. De sfeer in ons team is echt top! We lachen wat af onderling en het wisselen van lopers is telkens weer een feestje.
De 3e etappe heb ik 10,7km afgelegd in een tempo van 5:23 Het is rond 4:30 dat we deze etappe afronden. Hup het busje weer in en in het busje val ik al in slaap. Op de rustplaats leg ik alvast de kleren klaar voor de volgende ochtend. Dan krijgen we weer een heerlijke maaltijd van Angelique. Daarna weer snel proberen te slapen. Blij met de oordoppen die ik van Marieke kreeg. We hadden een aantal snurkers in ons midden maar door de doppen heb ik heerlijk kunnen slapen. Rond een uurtje of 8 in de ochtend worden we gewekt door een telefoontje van team 2. Ze komen er weer aan. Snel voorbereiden, eten en drinken inladen in het busje en weer gaan met die banaan. Rond 9:00 gaan we van start. Deze 4e etappe gaat voor mijn gevoel lekker. We zijn lekker fris en opgewekt. Volgens mij heeft iedereen goed geslapen want de sfeer zit er lekker in. We zitten echt een lange tijd op elkaars lip en de band wordt sterker. De groepsdynamiek is lekker. Het is prachtig weer. Deze etappe vliegt voorbij.
Deze etappe heb ik 10,6km afgelegd in een gemiddelde snelheid van 5:14
Voor we het weten is het 12:30 en zijn we alweer klaar. We zitten nu op de helft! Nog 3 etappes te gaan! Wederom zitten we ruim een uur in het busje eer we bij het rustpunt zijn gearriveerd. Aldaar staan Angelique en Egbert klaar met heerlijke knakworsten en eieren en brood. De zorgen zijn echt fantastisch. Niet alleen wordt er voor eten en drinken gezorgd, je kunt er voor alle vragen terecht zoals opladen horloge en telefoons. Het is echt heerlijk weer. Na het eten pak ik even mijn rust. Marco masseert ons telkens wat erg fijn is. Ik slaap niet maar ga wel even lekker liggen. Vandaag is het 4 juni, de sterfdag van papa. Alweer 4 jaar geleden. Speciaal daarvoor had ik zijn spartashirt meegenomen. Ik moest en zou hem dragen! En alhoewel het heel warm was heb ik het toch gedaan. Bij het aantrekken van het shirt vlak voor vertrek krijg ik het zwaar. Gelukkig is daar Marieke in de buurt die mij opvangt. Rond de klok van 17:00 mogen we beginnen. Dit is een lange etappe wat erg zwaar begint omdat het best warm is. De eerste paar runs denk ik; waar ben ik aan begonnen? Met dat veel te ruime en warme shirt? Het gaat ook hard met het water, even zijn we bang dat we te weinig hebben ingeslagen voor deze etappe. maar gelukkig als de avond valt wordt het iets koeler dus iets meer te doen. We komen iets meer noordelijk in België, het begint steeds meer te leven. Je ziet straten versierd en de mensen zijn in de feeststemming. Er wordt volop gefeest door de locals en het drank vloeit rijkelijk. Roparun leeft daar! Zo fijn om doorheen te lopen. Sommige stukken lopen we gezamenlijk met alle 4 lopers omdat het zo gezellig is. En voor sommige stukken nemen we iets meer tijd omdat je er van moet genieten! Vlak voor het einde van deze etappe krijg ik nog een bloem nadat ik over de rode loper ben gegaan. We worden als helden binnengehaald.
Dat geeft je een boost!
Deze etappe heb ik 12,28km gelopen in een gemiddelde snelheid van 5:31
Rond een uur of 21:00 komen we aan voor een teamwissel. Ik moet nodig plassen maar vind geen plekje. Zegt Rob; dan vraag je toch gewoon wat mensen? Er zijn genoeg mensen die voor hun huis staan te kijken. En gelukkig mag ik terecht voor een sanitaire stop. Wat een weelde, na al die dixies en struikjes met brandnetels. We worden naar Burcht gereden. Nog maar 2 etappes te gaan! Onze rustplek is prachig aan de Schelde. Angelique heeft een heerlijke pan macaroni voor ons gemaakt. Er is genoeg! met heerlijke salade!
Wat een heerlijke maaltijd! Rond 22:30/23:00 ga ik slapen en om 1:00 wordt Kim gebeld. Ze komen eraan. Ik word raar wakker en heb heel diep geslapen. Ik zie het niet meer zitten. Ik heb hier zo geen zin in. Weer een hele nachtshift. Ik moet weer huilen. Gelukkig genoeg begrip en liefde om me heen die me er doorheen trekken. En we kunnen gaan voor de ene laatste etappe!
Rond 2:00 u vertrekken we en deze etappe valt mij enigszins mee. We lopen door het bruisende Antwerpen. Dat doen we run bike run. Al die fietsers en lopers en lichtjes. Het is een prachtig gezicht. En ook best gezellig die sfeer tussen de teams. Zeker op een nacht als deze. Er is een tunnel in Antwerpen die met een lift bereikbaar is. Al die lopers, fietsers en mensen die uitgaan in de lift. Marieke mag door de tunnel rennen. Ze vliegt er over! Ze gaat als een malle. Het is een prachtroute zo door Antwerpen. Echt bijzonder om mee te maken. Als we Atnwerpen uit zijn gaan we verder noordelijk. In de dorpen begint het steeds meer te leven. We gaan de grens over en zien de zon opkomen. In Ossendrecht is iedereen uitgelopen en is alles versierd in Las Vegas thema. Wat ontzettend gezellig! We worden onthaald als echte filmsterren. Je kijkt je ogen uit daar. Verder op in het noorden in Hogerheide worden we staande gehouden voor een overheerlijk broodje gebakken ei. Met recht een broodje liefde! Daar staan we graag even voor stil en nemen daar de tijd voor. Wat een lieve mensen langs het parcours. Het is overweldigend. In Bergen op Zoom is ons eindpunt voor onze laatste etappe.
Deze 6e etappe heb ik 12,01km gelopen in een gemiddelde snelheid van 5:50
In Bergen op Zoom wacht team 2 ons op om aan hun laatste etappe te beginnen. Het is 6:30 als we daar aankomen. Er is daar de mogelijkheid om te douchen. Maar ook moeten we besluiten wat we aan moeten en wat er allemaal moet worden ingepakt. Ik snap er niks meer van . Wat moet ik nou klaarleggen en wat moet ik aan voor na het douchen? Ik ben het spoor bijster. Ik barst in tranen uit. Gelukkig zijn Chi-Yan en Kim heel lief voor me en leggen wel 88 keer uit wat ik aan moet trekken en wat ik klaar moet leggen. Wat een lieverds en wat zijn ze geduldig met me. Ik voel me soms echt een blok aan het been en een huilebalk. Eindelijk heb ik alles op orde en kan ik gaan douchen. Wat een heerlijkheid! Dat pruikje stro wat op mijn hoofd zit even van wat shampoo te voorzien. We zijn inmiddels ook in Nederland dus ik kan ook weer contact maken met het thuisfront. Wat knapt een mens daar van op. Daarna wacht een heerlijk ontbijtje op ons klaargemaakt door Angelique. Je proeft telkens de liefde die ze erin stopt! Na het ontbijt kunnen we in de sporthal even crashen met een slaapzak en een kussen even op een judomat slapen. Ineens besef ik dat het licht is aangegaan in de hal. We moeten er uit want de sporthal gaat sluiten om 10:00. We pakken de boel op en rijden naar het wisselpunt. Daar maken we ons klaar om te wisselen.
Uiteindelijk kunnen we rond de klok van 12:30 starten voor de allerlaatste etappe, wat volledig run bike run wordt afgelegd. Rob zijn plan is om kortere stukjes te lopen om sneller te kunnen gaan. We willen knallen! Ik dek mezelf wel een beetje in omdat ik bang ben dat het me niet lukt. We gaan het beleven! Ik ga het gewoon proberen! Eerste run op 0,62 in een tempo van 4:57. Snel weer op de fiets. Je hersteltijd is voldoende en dat geeft je ruimte om je volgende run weer te knallen. Het is mooi om te zien dat het roparun gebeuren zo leeft! Dat krijg je in het noorden niet mee. Overal zijn evenementen, dranghekken, podia, bier en eettenten. Zoveel publiek langs het parcours. Remco pakt zijn moment in Barendrecht met zijn you’ll never walk alone shirt.
Tranen komen weer als ik er aan terug denk. Wat een heerlijk stuk die laatste etappe. Ik loop niet veel maar wel hard en dat is ok! We genieten volop met zn allen. Nico, Chi-Yan, Marieke, Remco, Rob en ik. We krijgen van alles aangeboden onderweg, van fruit tot bittergarnituren
Onderweg kregen we ook nog een gemene tunnel, de Heinenoordtunnel. Met een daling/stijging van 6,7% Remco mag in de tunnel lopen maar ik kom achter Remco aan , dus Nico zegt: ga jij maar vast voorop en pak jij die klim dan kun jij boven nog even uitpuffen voordat jij het stokje overneemt. Dus ik maak flink wat vaart om die klim te maken. Het begin gaat nog wel en ik blijf aardig lang op de trappers staan maar het allerlaatste gemene stukje moet ik toch wandelen. Eenmaal boven heb ik niet lang om te herstellen want Remco komt er al aan. Ik tik hem af en ga. Oeh voel die bovenbenen dan branden. Ik merk dat ik dit niet lang ga trekken. Na iets meer dan 500 meter wordt ik afgelost door Chi-Yan. Zodra we Rotterdam in rennen krijgen we vleugels. Rob zegt: Kom we gaan nog meer knallen. We maken de afstanden nog korter en het tempo gaat omhoog. Mensen staan erbij en kijken ernaar. Sommigen bestempelen ons als uitslovers maar het boeit ons niet. Dit is ons moment! Remco geeft de laatste tik aan mij en ik ren naar de rest van mijn ploeg die daar staat te wachten: Egbert, Pino, Maries, Mike, Claudia, Patrick, Frea, Marco, Theresa, Kim, Angelique, Claire, Sven, Jeroen, Lisette en Ria. Wat een finish en wat een moment.
De laatste etappe heb ik 5,66km afgelegd in een gemiddeld tempo van 4:47
Onder aan de streep heb ik 64,96km gelopen in een gemiddelde snelheid van 5:24 op de kilometer, dat is omgerekend zo’n 11,11km/uur
Lief team206 2017, bedankt dat ik hier bij mocht zijn! Lieve Ria, bedankt voor het noemen van mijn naam en bedankt Rob voor het vertrouwen in mij. Ik zal dit nooit vergeten! En graag tot volgend jaar!!!
Lieve groet Tamara.
Tamara's wereld. 
Dit blijft nog lang in je geheugen gegrift.