Vanochtend tijdens het lopen was ik aan het denken wat ik zo vaak doe als ik aan het hardlopen ben. Vaak kom ik dan tot mooie ingevingen. Zoals ook nu. Rotterdam wordt een bijzondere loop voor mij omdat het mijn allereerste marathon wordt. Bewust heb ik ook gekozen voor Rotterdam om mijn eerste daar te lopen. Omdat Rotterdam voor mij een bijzonder emotionele waarde heeft. Alhoewel ik hier in Drachten ben opgegroeid heeft Rotterdam mij altijd getrokken, niet om te wonen ofzo want ik woon hier goed en ben hier gelukkig. Maar in Rotterdam ligt mijn roots. Ik ben er geboren en in mijn jeugd ben ik er ook ontelbare keren geweest omdat ik er ook veel familie nog heb wonen.
Rotterdam is ook de stad van mijn vader. Mijn vader is er in opgegroeid en heeft daar tot hij met mijn moeder en mij naar het noorden verhuisde zijn hele leven gewoond. Rotterdam is waar zijn en ook mijn wieg heeft gestaan.
Sinds ik mijn eerste halve marathon (11-03-12, Den Haag) heb volbracht en toen ook mijn eerste medaille heb mogen ontvangen zijn medailles voor mij heel dierbaar geworden. Sindsdien hangen ze ook pontificaal aan de grote spiegel in de woonkamer. Sindsdien heb ik er nog een paar mooie bijverdiend en daar ben ik waanzinnig trots op! Mijn allerbelangrijkste waar ik nu al hard voor aan het trainen ben laat nog even op zich wachten. Als alles goed gaat, wordt die 14 april 2013 om mijn nek gehangen. Wat zal ik die met trots dragen en waar zal ik daar blij mee zijn!!
Die hele speciale die gaat niet aan de spiegel in onze woonkamer, want die zal ik dragen tot ik weer in Drachten ben en daar ga ik hem aan mijn vader geven. Ik draag mijn marathon op aan hem. Omdat hij er niet bij kan zijn als ik mijn marathon ga lopen en omdat ik de marathon ga lopen in onze stad! Ik hoop dat hij hem een mooi plekje gaat geven want hier ga ik geen gewoonte van maken, Ik geef niet zomaar een medaille weg.
Tamara's wereld. 